افراد دارای شخصیت نمایشی ( هیستوریک ) در وضعیت ناپایدار روحی هستند. چون خود باوری در آنها متاثر از توجه دیگران است. جلب توجه و خود نمایی از ویژگی‌های افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی ( هیستوریک ) است افراد دارای اختلال شخصیت نمایشی اگر نتوانند نظر دیگران را به خود جلب کنند افسرده می‌شوند و ممکن است حتی دست به خودکشی بزنند.
اختلال شخصیت نمایشی چیست ؟
افرادی که به این اختلال مبتلا هستند دوست دارند به آنها توجه شود و هرکاری می‌کنند تا نگاه دیگران را به خود جلب کنند. این افراد معمولا در ظاهر دارای آرایش زیاد و یا خالکوبیهای عجیب دارند و سعی می‌کنند لباس‌هایی بپوشند که قابل توجه باشد و رفتار آنها طوری هست انگار وارد صحنه تئاتر شده‌اند. محیط و دیگران به شدت روی آنها تاثیر می‌گذارد و این باعث می‌شود تا تصمیمات غیر منقی بگیرند و در انتخاب آن عجله کنند. این افراد معمولا فکر می‌کنند رفتارشان با دیگران بسیار صمیمی و دوستانه است ولی به سرعت خسته شده و احساس می‌کنند به طور کافی قدر دانی نشده‌اند.
آنها مدام نیاز به توجه دارند مانند غذا و دارو آن را به هر روشی شده از دیگران می‌خواهند و برای رسیدن به این امر شروع به تحریک پذیری دیگران می‌کنند به خصوص از نظر جنسی . با گفتن اینکه سهامدار سازمان‌های بزرگ هستند یا مهارت‌های ورزشی یا هنری بالایی دارند ، می‌کوشند توجه دیگران را به خود جلب کنند. علایق و نگرش‌های آنان به سهولت تحت تأثیر دیگران یا نقشی که هم‌اکنون ایفا می‌کنند، قرار می‌گیرد.
شخصیت نمایشی در مردان و زنان با رفتارهای متفاوتی خود را نشان می‌دهد. مردان دارای درخواست کمتری برا جلب توجه نسبت به زنان نیستند ولی سعی می‌کنند اعتماد به نفس خود را به رخ بکشند. پوشش و ظاهر آنها معمولا در راستای جلب نظر دیگران است و این افراد معمولا لباس‌های بدن نما استفاده می‌کنند و حتی در رفتارشان شوخی نابجا دارند تا بتوانند به هر نحوی جلب توجه کنند.
همچنین بخوانید
آیا در خود الگویی از پرهیز اجتماعی ، اجتناب از تعامل اجتماعی ، حساسیت شدید به ارزیابی منفی و احساس بی‌لیاقتی را با وجود میل شدید به نزدیکی به دیگران میبینی ؟ ما در این مقاله قصد داریم اختلال شخصیت دروی گزین یا اجتنابی را به طور کامل به شما توضیح دهیم و راه های تشخیص و درمان آن را به شما بگوییم. با ما همراه باشید!
علائم اختلال شخصیت نمایشی
ما در زیر برخی علائم این بیماری را می‌گوییم اما به صرف داشتن این علائم نمی‌توان گفت فرد دارای اختلال شخصیت نمایشی است و باید برای تشخیص به روانشناس مراجعه کرد.
- در صورتی که مورد توجه قرار نگیرند ناراحت می‌شوند و رنج می‌کشند.
- این افراد مدام به دنبال جلب توجه هستند و این رفتار از اواخر نوجوانی در آنها شکل می‌گیرد.
- برای تعامل با دیگران دست به رفتار نامناسب به صورت تحریک پذیری جنسی می‌زنند.
- معمولاً رفتارشان تحریک‌کننده و از نظر جنسی اغواگری است.
- احساسات این افراد سطحی بوده به شدت تغییر پذیر است.
- در صحبت با دیگران وارد جزئیات نشده و کلی همه چیز را می‌گویند.
- فکر می‌کنند رابطه آنها در صمیمیت کامل است.
- از ظاهر جسمی خود برای توجه دیگران استفاده می‌کنند.
- در بروز هیجانات و احساسات‌شان بزرگ نمایی می‌کنند.
- به راحتی تحت تأثیر شرایط و دیگران قرار می‌گیرند والقا پذیر هستند.
انواع متفاوت اختلال شخصیت نمایشی
شخصیت‌های نمایشی با توجه به رفتار دارای چند گروه هستند که در زیر راجب هر کدام به طور خلاصه توضیح می‌دهیم.
شخصیت نمایشی موافق
این افراد دوست داشتن دیگران را هدف قرار داده و برای رسیدن به این امر آنها را تحسین و تایید می‌کنند. و به دیگران می‌گویند که حاضر به انجام هر کاری برای آنها هستند تا نظر مثبت آنها را دریافت کنند. آنها معمولا افرادی مهربان به نظر می‌آیند زیرا خشم خود را پشت این مهربانی پنهان کرده‌اند.
شخصیت نمایشی کودک
این افراد نیز برای جلب توجه به صورت کاملا کودکانه شروع به غش و گریه کرده. کم و زیاد بودن این رفتار بسته به بلوغ روانی دارد و هرچه این کمتر باشد رفتار کودکانه بیشتر می‌شود. هیجان و احساسات این افراد نسبت به دیگران به شدت تغییر پذیر است.
شخصیت نمایشی سرزنده
این نوع افراد به شدت خون گرم و صمیمی و خوشبین هستند و به هیجان نیاز دارند. به شدت در جمع سرحال بوده و یا آنجا را ترک می‌کنند. معمولا افراد را به خوبی قانع کرده اما بدون انجام اهداف در پایان ممکن است آن را کنار بگذارند.
اختلال شخصیت نمایشی در روابط عاطفی و جنسی
افراد دارای این اختلال معمولا دارای تخیلات جنسی در مورد افرادی که با آنها رابطه دارند ، هستند. و این تخیلات را معمولا به زبان نمی‌آورند و به جای اینکه پرخاشگر باشند عشوه گر هستند. زن‌های دارای این اختلال ممکن است آنورگاسمی داشته باشند و مردها نیز ممکن است دچار ناتوانی جنسی باشند. تمایل آنها به مطمعن یافتن خود تمامی ندارد ولی با این حال روابط‌‌شان سطحی است و ممکن است مغرور و دمدمی مزاج باشند. نیاز شدید آنها به وابستگی باعث می‌شود سریع اطمینان کرده و در نتیجه خیلی راحت فریب دیگران را بخورند.
در ارتباط عاطفی با یک شخصیت نمایشی مشکلات زیادی وجود دارد. طرف مقابل‌تان به شما به عنوان یک همسر به شدت وابسته است و شما باید برای رفع نیازهای او وقت زیادی را صرف کنید. این افراد معمولا کوچک ترین بی توجهی از جانب شما را بسیا بزرگ می‌دانند و به شدت ناراحت می‌شوند.همچنین ممکن است رفتار همسر شما به شدت توجه دیگران را جلب کرده و باعث شود در مقابل آنها خجالت بکشید. بعضی افراد فکر می‌کنند با آغاز زندگی مشترک می‌توانند جلوی بیماری طرفشان را بگیرند اما این کار به شدت سخت است.
سبب شناسی اختلال شخصیت نمایشی
یکی از دلایل مهم در ایجاد این اختلال مورد بی اعتنایی پدر و مادر قرار گرفتن است به ویژه محبت مادر بسیار مهم است و کمبود این محبت می‌تواند یکی از دلایل مهم ایجاد این بیماری باشد. این افراد معمولا یاد گرفته‌اند تا شخصیتی نمایشی داشته و از این طریق مورد محبت والدین قرار گیرند و حتی برخی نیز از پدر مادر خود این رفتار را الگو می‌گیرند.
چگونه با افراد دارای اختلال شخصیت نمایشی برخورد کنیم ؟
برای تغییر جهان بینی او تلاش نکنید.این افراد به راحتی تغییر نمی‌کنند سعی نکنید آنها را زود تغییر دهید. آنها را هرگز نصیحت نکنید. دلیل انجام رفتارهای او را درک کنید. حتی یک تغییر کوچک را نیز مورد قبول خود قرار دهید. به افراد داری این اختلال اجازه بازی کردن با خود را ندهید. اگر فردی در خانواده شما دچار چنین اختلالی هست حتما از یک روانپزشک کمک بگیرید.
عوارض اختلال شخصیت نمایشی
افسردگی ، اختلال در روابط شغلی و کاری ، اختلال در روابط عاطفی ، اختلال در روابط اجتماعی ، واکنش نامناسب در برابر ترس و شکست.
پیشگیری از ابتلا به اختلال شخصیت نمایشی
تا به امروز راهی برای پیشگیری از ابتلا افراد به این اختلال پیدا نشده اما با استفاده از روان درمانی در فرد مستعد به این بیماری می‌توان تا حدودی آن را کنترل کرد.
تشخیص و درمان اختلال شخصیت نمایشی
ابتدا پزشک با انجام آزمایش باید متوجه شود که بیماری فیزیکی باعث بروز این بیماری در شخص نشده سپس فرد باید خود را به روانپزشک معرفی کند.
افراد دارای این اختلال معمولاً در ملاقات با روانشناس با او همکاری کرده و هنگام گفتگو با درمانگرمکث‌های نمایشی دیده می‌شود آنها معمولا در حین صحبت با درمانگر بعضی احساسات مثل خشم و غم و .. را در خود انکار می‌کنند. مثل سایر اختلالات شخصیت افراد مبتلا اعتقادی به اینکه مشکلی وجود دارد و باید درمان شوند ندارند. ما در اینجا دو روش درمانی را به شما معرفی می‌کنیم.
1- روان‌درمانی
افراد دارای این اختلال احساسات واقعی خود را نمی‌دانند در نتیجه تبیین احساسات آنها کار مهمی است. روان درمانی مبتنی بر روانکاوی می‌تواند درمان انتخابی اختلال شخصیت نمایشی باشد. طرحواره درمانی نیز برای این اختلال کاربرد زیادی دارد.
2- دارودرمانی
برای برخی علائم می‌شود از دارودرمانی هم به صورت کمکی استفاده کرد. مثل استفاده از داروهای ضد اضطراب برای اضطراب ، داروهای ضد افسردگی برای افسردگی و علایم جسمی.
